From Russia with love

Even weer voor de beeldvorming:

Twee verwapperde vrouwen, twee zware backpacks, 07.40 uur, niet goed geslapen. Een vrij aftands stationnetje, allemaal stinkende, oude busjes en auto’s voor de deur, taxichauffeurs die geen woord Engels spreken, en alle borden in het cyrillisch alfabet. Welkom in Irkutsk!

Listvyanka 

Na 3,5 dag in de trein hadden we eindelijk weer vaste grond onder de voeten. We waren aangekomen in Irkoetsk, en het plan was om eerst twee dagen naar Listvyanka te gaan en het Baikalmeer te bezoeken. We dachten dat het wel zou lukken om een bus daarnaartoe te pakken, maar dat bleek iets te vooruitstrevend. We begrepen niet veel van de bordjes en onze pogingen om contact te maken met de lokale bevolking om die bewuste bus te vinden waren ook niet bepaald vruchtbaar. Uiteindelijk hebben we een taxi gestrikt en met gierende banden en een taxichauffeur die fan was van Ruud Gullit zijn we op weg naar LIstvyanka gegaan! Het was een klein uurtje rijden en het leek af en toe wel alsof we zouden opstijgen (of dat de auto uit elkaar zou vallen). Heel gek ook dat er in Rusland geen vaste regels zijn over aan welke kant van de auto het stuur moet zitten. Uiteindelijk kwamen we goed en wel aan bij ons hostel, een soortement Oostenrijkse houten blokhut in the middle of nowhere. Judith en ik kregen zo onbedaarlijk de slappe lach daar, de toon was gezet. Dit zouden ook weer heel interessante dagen worden!

Uiteindelijk gingen we na een dutje en een welkome douche de omgeving (lees: 1 straat) ontdekken. Het leek wel alsof de tijd hier had stilgestaan. Pittoresk is niet een woord dat in me komt om Listvyanka te beschrijven. Het was verrekte koud en op een gegeven moment begon het zelfs te sneeuwen - tja, je bent in Siberië of je bent er niet! We hebben een koffietje gedronken, over een ieniemieniemarktje gestruind (overal omul - gerookte vis), en uiteindelijk lekker gegeten in een restaurantje (klonk als: Schorriemorrie - Russisch blijft een raadsel) op aanraden van onze hostel-meneer (aanleiding voor de eerdergenoemde slappe lach). ‘s Avonds lekker een filmpje gekeken onder de deken met de mama-sokken en het was ondanks de kou toch weer een hele fijne dag. 

Niets is zo veranderlijk als het weer. De dag erna was de lucht strakblauw en was het zo’n 20 graden in de zon! Perfecte dag dus om het Baikalmeer in zijn volle glorie te bewonderen. We hebben zo’n 12 km gewandeld en we zijn met een kabelbaantje naar een mooi uitkijkpunt gegaan. Het Baikalmeer is enorm (grootste zoetwatermeer ter wereld) en je zag nog grote, witte ijsplaten erop liggen - dit met besneeuwde bergtoppen in de verte. Zo mooi en indrukwekkend! 

We sliepen deze twee nachten in een 4-persoonskamer. We hadden nacht 1 een Schotse kamergenoot die een jaar lang vrij had genomen van zijn werk om rond te reizen door Rusland, Mongolië, Kazachstan en weet ik het wat voor -stans nog meer. Judith en ik waren heel sociaal. Nacht 2 werden we vergezeld door een Aziatische jongeman, die aanleiding was voor slappe lach-aanval nummer zoveel. Hij zat de hele avond op bed te mediteren en zijn innerlijke rust te vinden - iets waar Judith en ik duidelijk niet mee in contact stonden. Op een gegeven moment ging hij zelfs ondersteboven op bed liggen en we hadden het niet meer. Judith en ik waren hier niet meer zo sociaal. Had je bij moeten zijn. 

Listvyanka, je was een beetje vreemd, ik ga er nooit meer komen, maar goh, wat was je leuk!

Irkutsk 

Voor onze laatste dag in Rusland keerden we terug naar Irkutsk, hier verbleven we in het Rolling Stones Hostel. Er hing een leuke sfeer, het was er druk (niet druk-druk, er liepen mensen) en het leek wel alsof ze hier alle pubers van Rusland verstopt hadden. Het is een prima stad om een dagje in te vertoeven, helemaal omdat het zonnetje lekker scheen (25 graden!) en we ontzettend lekker gegeten hebben de hele dag door (Aziatische lunch in Mao Asian Bistro en ‘s avonds sushi!). We dachten, we nemen het er maar van aangezien onze volgende halte Mongolië is en we daar een 8-daagse tour gaan doen (zonder enige vorm van luxe of wat dan ook). 

We gaan Rusland achter ons laten - een land dat mij in ieder geval positief wist te verrassen! Volgende halte: Ulaanbataar, de hoofdstad van Mongolië. Zin in!

Liefs,

Anne