Ain’t no mountain high enough

Zhangjiajie 

24 mei 2019, dag 26. De Chinese regenwolken achtervolgen ons naar onze volgende bestemming, Zhangjiajie. Helaas hadden we geen goed weer op onze eerste dag. Ons bezoek aan de Tianmen Mountain ging letterlijk de mist in. We vertrokken met de kabelbaan - die midden in de stad begint - naar boven. Daar beklommen we (wéér) heel veel trappen (999 naar beneden om precies te zijn) en schuifelden we in onze poncho’s over glazen skywalks. We zagen geen steek, omdat het zo bewolkt was. Voordeel: mijn hoogtevrees nam niet de overhand. Eerdergenoemd glazen bruggetje was namelijk op 1430m hoogte.... Nadeel: het mocht niet zo zijn dat we Heavens Gate konden bewonderen. We stonden er met onze neus bovenop, maar het was een gevalletje “zo dichtbij, en tegelijkertijd zo ver weg”. Gewoon heel lang turen naar de foto’s en dan kan je de contouren toch wel ergens ontwaren... Fingers crossed dat het de volgende twee dagen, wanneer we het national park ingaan, wat opgeklaard is!

Avatar Mountains

Na regen komt zonneschijn! De overige twee dagen was het gelukkig beter weer. Wat is Zhangjiajie National Park prachtig - terecht een van onze verwachte hoogtepunten (letterlijk en figuurlijk). Kabelbaan hier, trapje daar. Mijn hoogtevrees werd danig op de proef gesteld, maar ik heb me niet laten kisten. Ik kom superlatieven te kort, zo ontzettend mooi en uniek was het. Ik weet niet wat ik anders moet zeggen dan “bekijk de foto’s maar”. En zelfs dan komt de schoonheid nog niet tot z’n recht. 

Overigens, deze hele trip door China is nogal een aanslag op mijn kuiten. We lopen de benen onder ons lijf vandaan en het lijkt wel alsof elke trap in China op onze reisroute ligt! 

Fenghuang

Na al dit natuurschoon vertrokken we met onze privé taxi (gewoon omdat het kan) naar Fenghuang. Een heel leuk dorpje, maar ontzettend druk door de Chinese toeristen. Westerse toeristen waren hier op één hand te tellen. Het was een heel avontuur om eten te bestellen, want er was vaak geen foto- of Engels menu beschikbaar. Los van de drukte, de foute Chinese livemuziek (echt, hóe dan?!) en de neon-lichten overal is het een heel fotogeniek dorpje. Top om een dagje doorheen te struinen en een nachtje te verblijven, maar langer hoeft niet. We verbaasden ons weer eens over ons vooraf goed bedachte reisschema en met de bus vertrokken we vervolgens naar Guilin, om vanuit daar de dag erna makkelijk door te kunnen reizen naar Yangshuo. 

Yangshuo

Met een prachtig boottripje over de rivier “Li” kwamen we aan in Yangshuo. Wederom was de natuur zo indrukwekkend mooi en je moet er bijna voor oppassen dat je het niet normaal gaat vinden. Tijdens de boottrip vaarden we langs allerlei prachtige bergen, met op een gegeven moment het “20 yuan viewpoint”. Het wat? Met het geldbriefje in de aanslag tuurden we naar de bergen, op zoek naar precies díe afbeelding zoals die op het biljet staat. Dat moest natuurlijk vastgelegd worden, niet zeker wetend of we nu wel de goeie berg te pakken hadden. We vinden zelf van wel. 

Het dorpje zelf is heerlijk om doorheen te struinen, met winkeltjes en cafeetjes overal waar je kijkt. ‘s Avonds verandert het in een soort hysterisch Lloret de Mar, maar dan in het Chinees. Mijn zintuigen konden het niet helemaal aan. Judith wist te vertellen dat het dorpje 30.000 inwoners heeft en 20.000 toeristen. Ik bedoel maar... 

Het is met name de countryside die Yangshuo zo’n aantrekkelijke bestemming maakt. We verbleven daarom ook een paar dagen buiten het centrum en hier hebben we zo genoten! We sliepen in guesthouse The Giggling Tree en we hoefden het terrein niet eens af: lekker eten, drinken, boekje lezen en aan het zwembad liggen. Het businessplan van Judiths bedrijf werd onder het genot van wijn en gin tonics maar weer eens afgestoft. Jaren geleden al had ze het idee om (coachende) gesprekken aan te bieden in het mooie, onontdekte zuid-Kreta. Juist op reis, omdat je dan volgens Judith, als je weg bent van thuis, je veel makkelijker tot een kern lijkt te komen, zaken opeens helderder kan zien met behulp van de juiste gesprekspartner. Voor mensen die vastlopen, even klemzitten, het pad even kwijt lijken te zijn - de hoogopgeleide persoon zoals jij en ik die in een week tijd opnieuw richting kunnen geven aan het leven en gaan ontdekken welke patronen en belemmerende gedachten dat pad nu blokkeren. Zoveel jaar geleden moesten volgens Judith eerst de juiste papieren (gz-psycholoog, cognitief gedragstherapeut) worden gehaald, en nu is er niets dat haar nog in de weg staat dit plan door te zetten. Voor het geval jullie het nog niet doorhadden, ik ben haar grootste fan. Ik kan het alleen maar beamen dat je, wanneer je even weg bent uit de dagelijkse sleur, je bezint en je er weer sterker uitkomt. Mooie plannen, mooie gesprekken. 

Maar deze schaamteloze promotie even terzijde. We hadden vooraf allerlei plannen om te gaan fietsen, te gaan wandelen en noem maar op, nou, daar doen we precies niks van. Heerlijk! Het is wel even lekker om even niks te doen en op ons gat te liggen. Bovendien kunnen we zo uitgerust en wel beginnen aan het laatste stuk van de trip. 

Last but not least

Want tja, ik durf het bijna niet hardop te zeggen, maar we hebben nog maar één stop te gaan voordat we naar huis vertrekken. Dit is niet zomaar een bestemming... en ik heb er zo zo zo veel zin in! Hong Kong, kom maar op!

Liefs

PS. Ik ben helemaal onder de indruk van het boek “De Keuze” van Edith Eva Eger, dat ik op aanraden van Judith heb gelezen. Wat deze vrouw allemaal heeft meegemaakt... En het heeft me zo’n wijze les gebracht - en er weer aan herinnerd - dat je zelf in de hand hebt hoe je je leven wilt leiden. Dit gun ik iedereen. Ga lezen, dit boek!